مدیریت
زنجیره تامین ، حوزه مورد توجه بسیاری از محققان رشته های مختلف می باشد .زنجیره
تامین در دهه 1990 زمانی که موضوعات مرتبط با گردش مواد شکل گرفت ، مطرح شد . این
مقوله طیف وسیعی از مقالات مجلات و نشریات را به خود اختصاص
داد علاوه بر این موضوع مورد علاقه بسیاری از استادان و پیشگامان بود . به طور کلی
یک زنجیره تامین متشکل از فعالیت های
مختلف شامل : تدارکات ، موجودی ، تهیه منابع و خرید ، برنامه ریزی تولید ، روابط
میان و درون سازمانی و اندازه گیری عملکرد است.
موفقیت
خیلی از سازمانهای خصوصی، دولتی و نظامی به توانایی آنها در ارائه خروجیهای مصوب
وابسته است. ارائه محصولات بهتـــر در یک طیف وسیع و با هزینه ای پایین و
انجام سریع آن، ارائه مطلوب این خروجیها (هزینه، کیفیت، عملکرد، تحویل،
انعطاف و نوآوری) به توانایی سازمان در اداره جریان مواد، اطلاعات و پول درون
و بیرون سازمان وابسته است. این جریان به عنوان زنجیره تامین شناخته شده
است. به دلیل اینکه زنجیره های تامین ممکن است طولانی و پیچیده و
شامل تعداد زیادی شرکاء تجاری باشد، مشکلاتی طی آن پیش می آید. این مشکلات
درصورت تأخیر درحل به نارضایتی مشتریان و از دست دادن فروش منجر شود و
هزینه های بالایی را برای رفع متحمل سازمان می کند.
در سالهای اخیر با افزایش پیچیدگی و گسترش زنجیره های تامین
، مدیریت این زنجیره ها با عدم قطعیت های فراوانی ( ناشی از عدم اطمینان به حلقه های زنجیره )
مواجه گشته و مجبور به ریسک شده است.
نهایتا اینکه بدون افزایش اطمینان و اعتماد مابین اعضاء نیل به مدیریت موفق و
مطمئن زنجیره تامین امکان پذیر نمی باشد.
کارنیا دیکیسون،
عضو
انجمن
بین المللی هماهنگی باربری معتقداست که
ایمنی
زنجیره
تأمین
با
افرادی
که
استخدام می کنید،آغاز میشود .تلاش های بسیاری
از
سوی
سازمان
بین المللی
دریانوردی و سازمان
جهانی
گمرک
برای
ایجاد
اعتماد
و
همکاری
های
لازم
برای
توسعه زنجیره تأمین صورت
گرفته
است.
هدف
اصلی
همه
این
تلاشها،
برقراری امنیت در طول
زنجیره
است.
نکته
قابل
توجه
دیگر،
همکاری
های
چند جانبه
و
هماهنگی
بین المللی
کشورها
در
کنترل
بنادر
و
ناوگان
دریایی می باشد. پرسنل حرفه ای
و
کارآزموده،
بهره گیری
از
تکنولوژی
و
اعمال صحیح
استانداردهای بین المللی
از
الزامات
برقراری
یک
زنجیره
تامین ایمن
می
باشد
که
برای
آینده
تجارت
جهانی
ضروری
است. برقراری امنیت در
طول
زنجیره
تأمین
مسوولیت
برابر
همه
بازیگران
این
عرصه است.
این
امر،
مقوله ای
فراتر
از
مرزهای
ملی
و
شرکتهای
بخصوص
است
و
برپایه
اعتماد
و
همکاری
بنا
می شود.
همه
بخشها
از
تولید
تا
تحویل،
انبارداری،مسوولان گمرک و
بندر
و
... باید
نقش
خود
را
در
ایجاد
زنجیره ای
ایمن
در
دنیایی که
حجم
زیادی
از
کالا
در
حال
تولید
است،
به
خوبی
ایفا
کنند.انجام
این
فرایند
بسیار
سخت تر
از
توضیح
دادن
آن
است.
همانطور
که
می
دانیم،شرایط کشورهای مختلف
در
این
زمینه
متفاوت
است.
عدم
ثبات
و
ناپایداری دولتهای بعضی کشورها،
منجر
به
افزایش
جرایم
سازمان
یافته
از
جمله
دزدی دریایی و قاچاق
کالا
می شود.
ایجاد
و
پرInternetExplorer4
ورش
اعتماد
درسطح
بین المللی
درشرایطی
که
استانداردهای امنیتی در
کشورهای
مختلف
با
هم
متفاوت
است،کار
دشواری
به
نظر
می رسد.
استاندارد سیستم
مدیریت
امنیت
برای
زنجیره
تأمین ISO28000 می
تواند به حل
این
مسئله
کمک
کند.
مزیت
این استاندارد این است
که
می
تواند
در
سطح
بین المللی
و
منطقه
ای
کنترل شود.
البته
با
وجود
نظارت
بر
عملکرد
سازمانهای
مختلف
نسبت
به
ISO28000 ، به دلیل
تفاوت
در
سطح
اجتماعی
مناطق
مختلف
ممکن
است این
مسئله
کماکان
وجود
داشته
باشد.
برقراری امنیت
زنجیره
تأمین
الزاما
نباید
عملیاتی
گرانقیمت
یا
وقتگیرباشد.
این
امنیت
ریشه
در
ممارست
و
تکنیک
خوب
و
یک
فرهنگ
ایمنی صحیح
دارد
که
باید
توسط
تمام
اعضای
زنجیره
جدی
گرفته
شود.
هریک از
شرکت کنندگان در زنجیره
تأمین
باید
خود
را
عضوی
از
زنجیره
در
نظربگیرند
نه
یک
نهاد
منفرد
و
مستقل.
فرهنگ
ایمنی
و
وجود
زنجیره
تأمینی امن، خواست همه
تاجران
است.
آنها
میخواهند
از
اینکه محموله هایشان صحیح و
سالم
انتقال
می
یابد،
اطمینان
داشته
باشندو
تنها
دراین
صورت
است
که
تجارتی
خوشایند
شکل
می گیرد.
سیستم مدیریت
روابط تأمین کنندگان
راهی برای افزایش اعتماد در زنجیره تامین
تأمین کنندگان
می توانند تأثیر بسیار
زیادی
برروی
عملکرد
شرکتها
در
مقوله های قیمت، کیفیت،
تکنولوژی و تحویل داشته
باشند.
در
دهه های
اخیر،
رویکرد
جدید
و
مهمی
که
در
مدیریت
زنجیره
تأمین
مطرح
شده
است
، تقویت
و
گسترش ارتباطات با تأمین کنندگان
سازمان
در
قالب
سیستم
مدیریت
روابط
تأمین
کنندگان(SRM) است ،
که
توجه
آن
به
کل
زنجیره تأمین از تهیه
مواد
اولیه
تا
مصرف
کننده
نهایی
معطوف
شده
است
، بطوری
که
بتواند
امکان
افزایش
رضایت
مشتری
و
کاهش هزینه ها را فراهم
آورد.
لذا
در
این
کار
رویکرد
بهینه سازی کل فعالیت
زنجیره
تأمین
، بر
پایه
تأمین
کنندگان
در
نظر
گرفته
شده است.بجای
ارتباط
از
نوع
برنده
- بازنده
، ارتباط
نزدیک
و
اعتماد
متقابل
از
نوع
برنده
- برنده
جایگزین
ارتباطات قبلی شده
و عمده
فعالیتها به حذف
عملکرد
ضعیف
تأمین
کنندگان
و
توسعه
بهبود
عملکرد
تأمین
کنندگان
از
طرف
خریدار
متمرکز
شده است
و
وظیفه
فرآیند
خرید
به
مدیریت
ارتباط
با
تأمین
کنندگان-که
تعداد
آنها
به
دقت
کاهش
یافته
است
- تغییر
نموده
است.
بطور کلی
مدیریت
روابط
تأمین
کننده
بدنبال
ارائه
چارچوبهای مناسب برای
ارزیابی
مستمر
، توسعه
عملکرد
و
انتخاب
تأمین کنندگان مناسب میباشد. با بهره گیری از این سیستم و افزایش شفافیت ، اعتماد
مابین شرکا به شدت افزایش خواهد یافت . در
ادامه به معرفی بیشتر این سیستم پرداخته شده است.
از بهینگی
خرید تا مدیریت
روابط تامین
کننده
شرکت های بسیاری توانسته
اند تعداد تامین کنندگان خود را کاهش دهند، و قیمتهای کمتری را برای
کالاهای خریداری شده بدست آورده اند وموفق شده اند کارکنان خرید خود را
متقاعد سازند از یک راه حل تدارکات الکترونیکی جدید بهره ببرند. ولی آیا
این به تنهایی کافی می باشد؟
تدارکات الکترونیکی اکنون در حال
رشد می باشد تا بر روی موضوع بزرگتر تمرکز کرده و مسائل سیستمهای خرید
بزرگتر را حل و فصل کند،که شامل موارد ذیل می باشد:
یکپارچه
سازی
و
پوشش
موارد
تعمیرات
و
نگهداری،
و
تعمیرات
کلیمنبع
یابی
کشورهایی
با
قیمت
پایینپشتیبانی
از
کالاها
و
خدمات
پیچیده
(ترکیبی)منبع
یابی
استراتژیک
در
مقابل
تاکتیکیگسترش
جهانی و
یک
محیط ERP در
حال
ادغام روزهایی که سیستمهای تدارکات الکترونیکی تنها موارد ساده
کاتالوگها را مدیریت می کردند گذشته است . اکنون تاکید زیادی روی ارائه
مدیریت هزینه، تامین کننده، و تدارکات برای پیچیده ترین کالاها و خدمات
وجود دارد.
از زمان ظهور فن آوری
تدارکات الکترونیکی در اواسط دهه ۱۹۹۰ ، شرکتها به دنبال ابتکارات تدارکات
الکترونیکی بوده اند تا صرفه جویی کرده و موارد عدم بهینگی فرآیندها را
شناسایی کنند . ولیکن، تدارکات الکترونیکی تنها بخش کوچکی از موضوع می باشد
. برای بهره برداری کامل از پتانسیل صرفه جویی در زنجیره تامین، راهکارهای
تدارکات الکترونیکی به سمت رویکرد یکپارچه تری سوق می یابند : مدیریت
روابط تأمین کننده
